Terschelling, September 2025
Zaterdag 6 september vertrekken we op weg naar Harlingen. Met de trein, de fiets of de auto en daarna een prachtige boottrip naar Terschelling. Het is mooi weer, de reis is begonnen.
Vanaf West-Terschelling nog een 10 kilometer naar ons tijdelijk verblijf: De Volkshogeschool Schylgeralan, dat Fries is voor “het eiland Terschelling.” Na de oorlog gebouwd als plek voor leren, cultuur en samenleven- met de Friese taal en natuur als fundament. Nu is het een ecologische plek om cursussen te volgen en vakanties door te brengen.
De kamers zijn prima, er is een terrasje voor de kamer op de begane grond met uitzicht op het Hoornse bos. Een enkeling van ons heeft de kamer in een ander gebouw, ook prima.
In de namiddag zijn we allen ‘binnen’ en zitten buiten, waar de meeste van ons met elkaar kennismaken met koffie en thee. Een Nivon’s welkom. Iedereen heeft er zin in en tijdens de maaltijd en korte wandeling daarna maken we verder kennis met elkaar.
De volgende dagen gaan we in groepjes er op uit. Vooral fietsen is populair. De fietspaden zijn goed te vinden en brengen ons overal, van duin naar wad, van De Brandaris naar de Boschplaat. Niemand heeft haast, al wordt er flink ‘gescheurd’ en genieten we van wat het mooie eiland te bieden heeft en dat is heel veel.
Een historische wandeling door West Terschelling leidt ons onder meer langs ’t Wakend Oog en de Commandeurshuizen. De route van ‘Het rode goud’ laat ons kennis maken met de cranberry-cultuur. Er zijn meer markante plekken op Terschelling, de kunst & monumentenroute brengt je onder andere bij ‘beelden uit zee’ en het wrakkenmuseum. Het landschapskunstwerk De Streken is in de Waddenzee gebouwd en te bereiken via een smalle loopbrug. ‘Achter de dijk bij Oosterend siert van juni tot medio september een lange, smalle, houten brug over het wad. De brug loopt uit op een soort bloem van hout die open en dicht gaat op het ritme van eb en vloed. Een magisch gezicht, zowel met laag als hoog water.’
Het wandelen is verrassend, bomen, wilgen met wortels afgestemd op water en droogte, bosjes, duin met heide en grote dennenbomen, duin met helmgras en hobbels duin met helmgras en zeeraket op het strand. Het strand …, het leeft …., door de wind, de zon, het gras, het zand, de zee, de kwallen en de vogels. Een groots schouwspel.
We zijn met een wandeling van Staatsbosbeheer mee geweest. Verhalen over eendenkooien, de recreatielandjes, hoe de cranberries op Terschelling zijn gekomen. Zonnedauw gezien, lamsoor, zeekraal en zee-aster ‘geproefd’. Vanaf het hoge duin, de toren in Leeuwarden gespot en Ameland gezien.
Als je op ‘je gevoel’ met vrijheid, blijheid paden kiest door het Hoornse bos, dan ben je niet 1, 2, 3 thuis. De receptie zei nog, ‘verdwalen lukt niet in het bos hier’. Nu … we hebben een paar keer Google maps aangezet om uit het bos te geraken. Het zien van het kerkje in Hoorn of het schoolgebouw is dan heel geruststellend.
We hebben vegetarisch gegeten in de Folks en een paar keer in kleinere groepen in een restaurant in Hoorn, waar we het eten ons goed lieten smaken. Op woensdagavond hebben we in de recreatiezaal met magnetron en tosti-ijzer, meegebrachte salades en andere etenswaren op improvisatorische wijze ons buikje gevuld.
In de kringgesprekken zijn ervaringen verteld, maar ook zonder dat, zie je aan de gezichten dat het een geweldige week is. Wat is er zoal langsgekomen. Herinneringen van vorige reisjes op Terschelling. Avonturen en belevenissen van toen we jonger waren.
Wat is er gedeeld. Het fietsen, erop uittrekken, vrijheid, het strand, de weidsheid, de levendigheid, de planten en de vogels, het wrakkenmuseum, de cranberries, een spontane tocht naar de “bloedmaan” op de Boschplaat en een Eco Safari tour. De wolken, de wind, de zon en de regen, elk moment een nieuw schouwspel.
En zo vliegt de week om. Na een gezellige afsluiting is het tijd om te vertrekken. Moe en voldaan gaan we weer huiswaarts.
Reisbegeleiding: Olga en Annet
